Josune Azurmendi

AUTOEBALUAZIOA

Lehen mailako irakaslea izan nahi nuen txikitatik, baina baita beste hainbat gauza ere. Selektibitatearen ondoren, buruari hainbat buelta eman ondoren, nire etorkizuneko lanbidea irakaslea izatea zela pentsatu nuen. Unibertsitatera heldu, eta lehenengo lauhilekoko ikasgai bat “irakasle funtzioa” deiturikoa genuela esan zidaten. Hasierako klaseetan, ez nuen ongi ulertzen ikasgai honek hezkuntzarekin zuen lotura, izenak berak lotura bazuen, baina klaseetan egiten genituen gauzen zergatia ez nuen ulertzen (diigoren balioa eta blogga egitearena). Denboraren poderioz, ikasgai honen balioaz ohartu naiz.

Hasiera batean, bi film ikusi genituen, biak hezkuntzarekin erlazio estua zutenak, eta hauen inguruko hausnarketa egin behar izan genuen. Momentu honetan hausnartzeak duen garrantziaz baliatzen hasi nintzen. Filma ikusi ondoren, hezkuntzaren inguruan pentsatzen hasi nintzen, eta hezkuntzak dituen alor positibo eta negatiboez ohartzen hasi nintzen; agian betidanik agerian bazeuden ere, ohartu gabe neure begien aurrean nituen hezkuntza akatsez, esaterako. Hau baliagarria egin zitzaidan, hezkuntza sistemak aldaketa bat behar duela baieztatzeko. Ondoren, irakasleak gure irakasle ereduaren hausnarketa egiteko eskatu zigun, gustura egin nuen, eta honela, irakasle horren bidea jarraitu nahi nuela pentsatu nuen, bera bezalako irakaslea izan. Irakasle honi elkarrizketa egiteko proposamena egin zigun irakasleak, eta gustura joateko, elkarrizketa luzea egin eta helburua irakaslea ezagutzea zela esanez. Elkarrizketa hau egin ondoren, nire irakasle izateko gogoa asko handitu zen, irakasle honek, bere motibazioa eta lanerako grina transmititu zizkidalako. Honez gain, irakasle horren eredua jarraitu nahi nuela, eta berak egunero lanera joateko duen gogoa izan nahi dudalaz jabetu nintzen. Irakasle on bat izan nahi dudala. Gainera, berak esandako hitzak oraindik gogoan ditut, “hezkuntza sistema beste sistema guztien atzetik doa, eta aldaketa bat behar du”, aldaketa hau aurrera eraman nahi duen etorkizuneko irakasle horietako bat naiz ni. Honen barnean aipatu behar dudan azkeneko gauza mintegiak dira. Bertan “irakasle” papera egin genuen guztiok, eta oso ongi sentitu nintzen “ikasleak” entzuten ari zirela konturatu nintzenean, baita beraien arreta niregan jarrita zeukatela ohartzean. Lehen argi banuen ere, argi geratu zait irakasten ari zaren bitartean ikasten ari diren horiek entzuten aritzeak duen indarra.

Bestalde, lehen aipatutako Diigo dugu, ikasturte hasieran ezagutzen ez nuen eta zertarako balio zuen ulertzen ez nuen interneteko orrialdea. Bertan 10 sarrera argitaratu ditut. Diigorekin hasteko, existitzen dela ikasi dut, eta oso baliagarria dela talde handi batean bakoitzak bilatu duen informazio iturriak zintzilikatzeko, eta denok denon informazio hori partekatzeko eta erabiltzeko. Esan beharra daukat, baliagarria den harren, ez diodala Diigori denbora gehiegirik eskaini, baina asko eskertzen dut, bertan jendeak egindako lana, informazio iturri batzuk interesgarriak eta baliagarriak egin zaizkidalako, modulu lanerako esaterako. Espero dut, etorkizun batean baliagarri izango zaidala Diigo erabiltzen jakitea, irakasle naizenerako.

Internetak, ikasgai honetan izugarrizko garrantzia izan du, eta Diigoren erabilpena ikasi dudan moduan, bloggaren erabilpena ere ikasi dut. Hasieran, Diigorekin gertatzen zitzaidan moduan, ez nekien blogg hau egitearen zergatia zein zen. Ez nion zentzurik ikusten blogg bat egiteari, baina aipatu beharra dut, ikasgai honetako “material” garrantzitsuena hau izan dela. Blogga taldeka egin dugu, eta bloggarekin, honen erabilpena eta beste hainbat gauza ikasteaz gain, talde baten funtzionamendua eta garrantzia ikasi dut. Batez ere, blogga lau taldekideona zelako, eta bloggean ezarri ditugun sarrera ugari taldeko guztion artean egin behar zirelako. Bloggean, batez ere, pausoz pauso nire lauhilabeteko lana argi eta garbi ikusten dela iruditzen zait. Alde batetik, bloggeko sarrerak ongi argitaratzen ikasi dut, hasiera batean ezjakintasun maila handia nuelako honen inguruan. Bloggeko lanaz ari garela, bloggean egin dudan lana handia dela iruditzen zait, alde batera utzi ez dudalako, eta bertan nire esperientzia berriak eta nire gogoko gauzez hausnartu dudalako. Hausnarketa hauek, hasiera batetik hona sakontzen joan direla uste dut, lehen ez bezala, orain informazio iturri desberdinak bilatu eta irakurri ditudalako, eta hauetan oinarritu dudalako nire hausnarketa.

Amaitzeko, ikasgai honek eman didan esperientzia onenaz hitz egingo dut, ikas taldeez. IPI Sansomendi ikastolara joan naiz astean behin ordu eta erdiz astelehenetan, eta hau izan da dudarik gabe ikasteko modu dibertigarri, atsegin eta onena. Hasiera batean beldurra nuen bertara joateko, ikastetxe honetan dagoen ikasle kopuru handiena ijito eta atzerritar arrazakoak direla eta ikastetxea beltz kolorekoa marraztu zigutelako. Klasera sartu nintzenetik ikasten hasi nintzen, haur hauek zuten laguntza beharraz ohartu nintzen, eta batez ere, nire irakasteko eta laguntzeko gogoaz. Egunero gogotsu joan naiz, eta gogo hau ikasleei helaraztea zaila ez dela ikasi dut, irakasleak ez du amore eman behar, eta haurrak motibatu behar ditu, teoriaz jakinagatik ere praktikan ikasi dut. Haurren alboan alaiagoa naizela ohartu naiz, maitekorragoa, eta nire ikasgelan egon diren haurrek gure laguntza eta gu han egotea eskertzen zutela ere bai. Haurrek laguntza behar dute, eta “haize berriak” motibatu eta klasera gustura joango diren zerbait, eta gu joatean alaitasuna ikusten zaie guztiei aurpegian, honek ni alaitzea dakar. Bestalde pazientzia ugari behar da, ulertzen ez duten hori behin eta berriz azaltzeko, isiltasun osoa lortzeko, elkarren artean errespetatzeko …

Dudarik gabe, ikasgai honetatik ikas taldeen esperientziarekin geratzen naiz, pelikulak ikusiz edota hausnartuz baina gehiago ikasi dudalako astean ordu eta erdian talde interaktiboetan egonez, gauza asko ikasi dut lehen aipatutako moduan, baina oso- oso argi geratu zaidana, nire etorkizuneko ogibidea irakaslea izatea dela da.